Cerveri de Girona, Axi con cel c’anan erra la via


Axi con cel c’anan erra la via 
que deu tener, can va ab nit escura,  
e te cami mal e brau, qui•l atura,    
e no sab loc ne cami on se sia,     
sufren mal temps ab regart de morir,  
soy eu, c’anar no pusc, per que desir    
que vis fenir  la nit, començan l’alba.   


Que•l cami ay errat que far devia,    
tan m’es la nuytz fer’ e salvatg’ e dura     
e•l temps tan braus com mays va mays piyura,    
per que no say on m’an ne on m’estia, 
qu’enan non pusc anar ne remanir,     
ne pusc lo temps laxar ne•l pusc sofrir    
per que m’albir  que m’an trop tardan l’alba.   


Est segles fals es la nuit qui•m laguia,   
cami d’infern, temps braus ple de rancura,   
e vals de plors, ço ditz Sant’Escriptura.    
E l’enfans paucs can nays o signifia, 
c’ab dolors yuc e•y esta ez exir    
no•n pot ses plor. Ver Deu, faitz m’esclarzir     
per dreyt seguir  lo cami donan l’alba.   


Eu no soy ges cel qui va a s’amia     
de nuyt, car cil cuy m’autrey m’asegura    
pessan a leys, e d’altre no n’ay cura,     
e lays la nuyt, e voil pendre•l clar dia,    
car il no tem laucenjar ne mal dir, 
enans li pusc ab jorn denan venir,    
per qu’eu asir  la nit desiran l’alba.   


Altr’amador say c’a ir’ e feunia     
can ab sidons es, e descre e jura     
can le jorns va e la nuytz tan pauc dura,    
e jamays jor ne alba no volria;     
ez eu, car tan dura la nuytz, cossir, 
c’ab nuit no pusc de leys cuy soy jausir   
ne•l lum chausir  que•ns fa clar’ e gran l’alba.  


Gaugs es e lutz, stella que•l mon guia,    
e anc no fo domna d’aytal natura    
c’on mays sofre de preyadors, melura, 
e sos Espos fa ço que no faria 
nuylls altr’espos, car platz li can servir   
va s’espoça amar e obezir     
que ses falir  que•ns va•l jorn mostran l’alba.  


D’est’alba deu totz hom aver desir,  
c’om ses l’alba no pot al jorn venir  
ne•l sol chausir , ne deu azirar l’alba.    


Le nobles reys de Mayllorca sab dir   
e far tot be, e•l segle deu servir    
e obezir  serven e honran l’alba.    

Traduzione

Come colui che andando erra la via
diritta, quando va di notte oscura,
e il mal cammino prende che lo blocca
e non sa il luogo né il cammin ove sia,
soffrendo molto al pensier di morire,
son io, che andar non posso e che desidero
che finisca la notte e inizi l'alba.

Il cammin che dovevo fare ho errato
tanto la notte mi è selvaggia e dura
e il tempo brutto che sempre peggiora,
per cui non so ove andare o dove stia,
giacché non posso andar né rimanere,
lasciar non posso il tempo, né soffrirlo,
credo che troppo sta tardando l'alba.

La notte che mi offende è il mondo falso
cammin d'inferno, crudo tempo e tristo
valle di pianto, dice la Scrittura,
e il bimbo quando nasce lo dimostra
sta con dolore e urla e all'uscire
piangere deve. Buon Dio, fammi luce
così che segua il cammin fino all'alba.

Quello non son che va dalla sua amica
di notte: io son di lei che rassicura
pensando a lei, e d’altro non ho cura,
e notte lascio, ambendo al chiaro giorno;
non teme mai calunnia o maldicenza
posso anzi a lei di giorno presentarmi,
sì ch’io fuggo la notte e voglio l’alba.

So d’altro amante che ha tristezza e furia
quando è con la sua donna, e allora impreca
che arriva il giorno e la notte non dura
e lui giorno né alba mai vorrebbe;
ma io mi dolgo della lunga notte,
perché gioir non posso del mio amore,
né sceglier luce che ci schiari all’alba.

Luce e gioia è l'astro che il mondo guida ,
né mai fu donna di tale natura,
che quanti più la pregano migliora,
e il suo Sposo fa ciò che non farebbe
un altro sposo, perché ama servire
la sua sposa, amarla ed obbedirle,
senza pecca è di giorno e mostra l’alba

Gaugs es e lutz, stella que•l mon guia,    
e anc no fo domna d’aytal natura    
c’on mays sofre de preyadors, melura, 
e sos Espos fa ço que no faria 
nuylls altr’espos, car platz li can servir   
va s’espoça amar e obezir     
que ses falir  que•ns va•l jorn mostran l’alba.

Quest’alba deve ognun desiderare,
ché senza l'alba non si giunge al giorno,
né il sol si sceglie: non si odi l'alba.

Ogni bontà il nobil re di Maiorca
sa fare e dire e al mondo ha da servire
sicché ubbidisce e serve e onora l’alba.

Commenti

Lascia un commento